Concordia Knurów

---

Historia

Okoliczności założenia, nazwy klubowe

W początkowych latach swojej działalności, Klub Sportowy Concordia Knurów wyróżniał się dynamicznym rozwojem, a jego pierwszą sekcją, która zyskała na znaczeniu, była piłka palantowa. Między 1923 a 1926 rokiem prowadzono również kobiecą sekcję tamburyny. To właśnie na przełomie 1922 i 1923 roku, grupa entuzjastów piłki nożnej zainicjowała działalność sekcji piłkarskiej.

Klub został oficjalnie założony 5 sierpnia 1923 roku, a jego pierwszym przewodniczącym został Wojnar. W 1924 roku zrealizowano istotne zmiany organizacyjne, gdy patronat nad klubem przyjęła Kopalnia Węgla Kamiennego Knurów. Dzięki tym zmianom, Czesław Jakobkiewicz z sukcesem zaktualizował nazwę Klubu Sportowego Knurów na Klub Sportowy Concordia Knurów.

Po zakończeniu II wojny światowej, nazwa klubu dwukrotnie została zmieniona na Górnika, w 1950 i 1966 roku, przyjmując formę Międzyzakładowego Klubu Sportowego Górnik Knurów. Jednak w 1955 roku, aktywny działacz Adolf Schinohl przywrócił nazwę Górniczy Klub Sportowy Concordia Knurów.

Pierwsze mecze i zawieszenie klubu

Concordia rozpoczęła swoją przygodę z rozgrywkami w wiosnę 1923 roku, biorąc udział w obwodowych rozgrywkach. Już w 1924 roku, piłkarze knurowscy rywalizowali w klasie C tegoż Podokręgu Rybnik. Po trzech latach drużyna zdołała awansować do klasy B, a w roku 1929 grała w klasie A. W roku 1930, na czołowych śląskich drużynach zorganizowano reorganizację, co przyczyniło się do utworzenia Ligi Śląskiej. W latach 30. Concordia utrzymywała pozycję w czołówce tej ligi, tocząc intensywne pojedynki z klubami takimi jak Pogoń Katowice oraz AKS-em Chorzów. W rywalizacji nie zabrakło również meczów z drużynami spoza województwa, takimi jak Wisła Kraków oraz Garbarnia Kraków.

Wybuch II wojny światowej sprawił, że działalność klubu została wstrzymana, ale już w 1945 roku knurowianie wrócili do rozgrywek, grając w klasie B Podokręgu Rybnik. W jesieni 1946 roku drużyna walczyła z różnym szczęściem w klasie A, a rok później zdobyła tytuł wicemistrza Śląska, przegrywając decydujące mecze z Ruchem Chorzów (0:2 i 1:5). Po zakończeniu rozgrywek, Concordia zyskała awans do wydzielonej klasy śląskiej, jednak z powodu jej likwidacji klub został zdegradowany do klasy A.

Historyczny sukces

Na szczęście dekret o degradacji nie zniechęcił piłkarzy Concordii. W sezonie 1950/1951, Górnik Knurów, jak się wówczas nazywał, zyskał pierwszy w historii klubowy awans do II ligi. Swoje zmagania w tej klasie zainaugurowali 8 kwietnia 1951 roku, odniesieniem gromiącego zwycięstwa 4:0 nad Włókniarzem Chełmek. W grupie D Górnik zakończył sezon na trzeciej lokacie, ustępując miejsca Wawelowi Kraków oraz Zagłębiu Sosnowiec.

Po sezonie 1951/1952 przyszedł czas na kolejną reorganizację, w ramach której Górnik zakończył zmagania na siódmej pozycji (na dziesięć drużyn) w grupie C i został zdegradowany do nowopowstałej Ligi Międzywojewódzkiej. W roku 1957/1958 II liga doczekała się podziału na grupy północne i południowe. Dzięki temu, Concordia powróciła na zaplecze ekstraklasy jako wicemistrz Śląska z poprzedniego sezonu, ale po dwuleczu rozgrywek 1959/1960, gdy zajęli 11. miejsce w grupie południowej, zespół ponownie spadł z ligi.

Następny awans do II ligi miał miejsce podczas sezonu 1980/1981. Górnik zremisował w inauguracyjnym meczu z Gwardią Warszawa, uzyskując wynik bezbramkowy. Sezon zakończony na 11 miejscu z wyprzedzeniem zespołów takich jak Marcin Bochynka, Broń Radom, Ursus Warszawę, Concordię Piotrków Trybunalski, Jagiellonię Białystok oraz Star Starachowice.

W sezonach 1986/1987 oraz 1987/1988, Górnik dwukrotnie plasował się na trzecim miejscu II ligi, co dawało szansę na awans do ekstraklasy. Swoje umiejętności pokazali w barażach, w które to rywalizacji zmierzyli się z Stal Stalowa Wola oraz Wisłą Kraków. Niestety, to drużyna krakowska zakończyła rywalizację na swoją korzyść.

Gorsze czasy

Gorsze czasy nastały po spadku z II ligi, który zbiegał się z końcem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. W latach 80. planowano budowę bazy sportowo-hotelowej w pobliżu Stadionu Miejskiego, jednak inwestycja nie doszła do skutku, a zainstalowane tam urządzenia elektryczne zostały rozkradzione.

Sezon 2001/2002 był dla Concordii ostatnim w III lidze, gdyż zakończono go na ostatnim, 18. miejscu, co przyczyniło się do spadku do IV ligi. Po rozgrywkach 2003/2004 klub znalazł się na 15. miejscu, wyprzedzając jedynie Unii Strzemieszyce. Po wielu niepowodzeniach, Concordia Knurów przez ostatnie pięć lat zmaga się w klasie okręgowej.

W dniu 19 lutego 2003 roku, ówczesny prezes klubu Zbigniew Gałkowski, nadał mu nową, aktualną nazwę: Klub Sportowy Concordia Knurów.

Sezon 2007/2008

Sezon 2007/2008 rozpoczął się dla Concordii w nowej rzeczywistości, z nowym sztabem szkoleniowym. Po odejściu długoletniego trenera Józefa Dankowskiego, klub szukał nowego lidera, na którego czoło wysunął się Zenon Gałach. Ostatnie słowo w tej kwestii należało jednak do Wojciecha Kempy, grającego w zespole.

Kadra drużyny doczekała się poważnych zmian. Znaczący napastnik Michał Zieliński przeszedł do Polonii Bytom, z wynikiem przeniesienia interesujący pakiet. Do klubu wypożyczono również Łukasza Spórnę oraz Dawida Gajewskiego, który po powrocie postanowił spróbować swych sił w Górniku Zabrze. W kontekście transferów mówiło się także o Piotrze Karwowskim i Łukaszu Sendelewskim, jednak ostatecznie do transferu nie doszło.

Runda wiosenna

W okresie przygotowawczym pojawiły się spekulacje dotyczące odmienionego składu na rundę wiosenną. Remont składu obejmował także odejście Łukasza Pilca oraz Pawła Zarzyckiego, którzy wywiązali się z tranzycji do innych drużyn. Ostatecznie, obaj zostali w Concordii.

Podczas przygotowań do rundy wiosennej, drużyna odnosiła kolejne sukcesy, wśród których znalazł się triumf w XVI Turnieju Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy, który rozgrywany był na Hali MOSiR w Szczygłowicach. Warto dodać, że napastnik Tomasz Dura został powołany do Młodzieżowej Reprezentacji Polski w Futsalu U-21.

W trakcie przygotowań drużyna rozegrała szereg spotkań towarzyskich:

• Concordia Knurów 3:0 Rymer Niedobczyce (bramki: Tomasz Dura 10 min, Tomasz Dura 24 min, Paweł Mastyj 54 min),
• Wilki Wilcza 1:3 Concordia Knurów (bramki: Łukasz Lange 23 min – Tomasz Dura 21 min, Paweł Mastyj 22 min, Paweł Mastyj 45 min),
• Concordia Knurów 1:0 Płomień Ochojec (bramka: Tomasz Szymura 88 min),
• Concordia Knurów 2:2 Borowik Szczejkowice (bramki dla Concordii: Damian Kozdroń 25 min, Marcin Salwa 60 min – spotkanie przerwane z powodu złych warunków atmosferycznych),
• Concordia Knurów 1:0 ŁTS Łabędy (bramka: Tomasz Dura 23 min),
• Grunwald Ruda Śląska 2:3 Concordia Knurów (bramki: Marcin Mąka 14 min, Tomasz Sadlok 76 min – Rafał Szpoton (samobójcza) 35 min, Łukasz Pilc (karny) 63 min, Krzysztof Wawrzyniak 82 min).

W marcu z zespołu odeszli Piotr Karwowski oraz Łukasz Spórna, którzy wcześniej wrócili do Knurowa, aby wzmocnić czwartoligową Victorię Chróścice, gdzie pozostaną do końca sezonu 2007/2008. Również pomocnik Paweł Gałach oraz obrońca Michał Dyka (Polonia Nysa) decyzję o opuszczeniu drużyny podjęli na rzecz innych klubów.

W zespole konieczne było uzupełnienie składu, które zrealizował Daniel Tałajkowski, były kapitan Olimpu Szczygłowice.

Kibice

W historii stadionu w Knurowie odnotowano wyjątkowe momenty, szczególnie w czasach, gdy drużyna rywalizowała na poziomie II ligi. Wówczas obiekt mógł pomieścić maksymalnie 12 tysięcy kibiców. Niestety, po nieudanych barażach o awans do I ligi, w których piłkarzy oskarżono o sprzedaż meczu, frekwencja na stadionie znacząco zmniejszyła się.

W latach 90. można było zauważyć, że na trzecioligowych spotkaniach gromadziły się liczne grupy entuzjastów z różnych miast, takich jak Zabrze, Rybnik, a także Gliwice. Kibice ci, przyczyniły się do wspaniałej atmosfery zarówno na meczach u siebie, jak i podczas wyjazdów, wspierając swoją drużynę gromkim dopingiem. Obecnie, na stadionie obecnych jest od 30 do 100 widzów.

W ostatnich latach, na kilku specjalnych wydarzeniach, takich jak mecze z Jerzym Dudkiem i jego przyjaciółmi, można było zauważyć żałosne pustki, które szybko zniknęły, gdy w Knurowie zjawili się znani piłkarze, przyciągając rzesze fanów. W tych momentach stadion wypełniał się po brzegi. Nie można zapomnieć o takich gwiazdach jak Milan Baroš, Vladimír Šmicer czy Jacek Krzynówek, którzy wzbogacali te widowiska swoimi umiejętnościami.

Sukcesy

Concordia Knurów może poszczycić się swoimi osiągnięciami, które znacząco przyczyniły się do jej renomy w świecie sportu. Klub brał udział w 14 sezonach w II lidze, co pokazuje jego stabilność i determinację:

• sezon 1950/1951,
• sezon 1951/1952,
• sezon 1957/1958,
• sezon 1958/1959,
• sezon 1959/1960,
• sezon 1980/1981,
• sezon 1981/1982,
• sezon 1982/1983,
• sezon 1983/1984,
• sezon 1984/1985,
• sezon 1985/1986,
• sezon 1986/1987,
• sezon 1987/1988,
• sezon 1988/1989.

Kolejnym istotnym punktem w historii klubu są baraże o I ligę, które miały miejsce w dwóch sezonach:

• sezon 1986/1987,
• sezon 1987/1988.

Warto również zaznaczyć, że w sezonie 1983/1984 zespół dotarł do ćwierćfinału Pucharu Polski, co jest znaczącym sukcesem w jego dziejach.

Szkoleniowcy

W sezonie 1979/1980, trenerem Górnika był Jerzy Musiałek, który zmarł nagle 15 stycznia. Jego nagła utrata była dużym zaskoczeniem dla całego zespołu oraz społeczeństwa lokalnego, które doceniało jego zaangażowanie w sport i pracę z drużyną.

---

Oceń: Concordia Knurów

---